नेपालको समग्र राजनीतिक संस्कारमा व्यापारिक लेनदेन र संरक्षणवाद फस्टाइरहेको बेला छोटो समयमै स्थानीय स्तरबाट क्षेत्रीय हुँदै राष्ट्रिय राजनीतिमा उदाउनु भएका प्रदीप यादवको राजनीतिक यात्राले विपन्न र समाजमा पछाडी पारिएका समूहहरूको मुद्दा बोकी स्थानीय स्तरमा संगठन विस्तार गर्नुको महत्वलाई आत्मसाथ गर्दछ । यादव आफ्नो राजनीतिलाई सामान्य किसानको सन्तानले चलाएको पुँजीवादीहरू विरुद्धको अभियानको रूपमा व्याख्या गर्नुहुन्छ । विद्यार्थी राजनीतिको सुरुवाती दिनदेखि उहाँले किसान र श्रमिक वर्गको आवाज उठाउन मद्दत गर्नुभयो । समुदाय परिचालनमा अनुभव र युवा उर्जाको सम्मिश्रणले यादवलाई राज्य–तहको भ्रष्टाचारको विरोधमा बोल्न, र संविधान र कानुनमा नागरिकता सम्बन्धी रहेको असमान प्रावधानको विरोधमा आवाज उठाउन सहयोग पुग्यो । वाइड–बडी जहाज खरिद र एनसेल लगायतका कतिपय ठुला कम्पनीहरू संलग्न रहेका कर छलिका अभियोगहरूमा खासगरी उहाँले बुलन्द आवाज उठाउनुभएको थियो । सामाजिक पक्षमा उहाँले महिला विरुद्ध गरिएको तेजाब आक्रमण जस्ता कुरीतिका शिकार बनेका महिलाहरूको पक्षमा बलियो आवाज उठाउनुभयो र सिमान्तकृत समूहहरूलाई अझै समानता सुनिश्चित गर्न र राष्ट्रिय मूलधारमा ल्याउनका लागि कानुनी व्यवस्था गर्नुपर्छ भनी आवाज उठाउनुभयो । आफूले प्रतिनिधित्व गर्ने पार्टी भित्र र बाहिर दुवैथरि राजनीतिक कुरीतिहरूलाई चुनौती दिन यादवको राजनीतिक अभियान जारी छ । युवा र पछाडी पारिएका समुदाय विरुद्ध लड्ने विषयमा, आफ्नै नेतृत्वलाई सचेत गर्ने विषयमा पनि उहाँ पछि हट्नुहुन्न ।